Vele jaren geleden droomden we ervan om met onze boot voor langere tijd weg te zijn. Wonen en leven aan boord. We begonnen met een 30 voet monohull en zijn nu met een 40 voet catamaran op reis. Lekker veel ruimte en ja zelfs een wasmachine aan boord, zo blij mee.
Plannen en uiteindelijk uitzwaaien!
Ons plan is om naar het zuiden richting Spanje, Portugal te varen. We wilden een niet te vast omlijnd plan. Dit maakt dat we voor ons gevoel makkelijker kunnen meebewegen met dat wat op ons pad komt. Begin mei zijn we verhuisd van een huis naar een boot en er moest flink geruimd worden. Het voelde heerlijk om te ontspullen, er ontstond letterlijk en figuurlijk ruimte.
Maanden voordat we vertrokken hadden we een checklist gemaakt “wat allemaal (nog) te doen” voor ons vertrek. Het lijstje werd alleen maar langer en langer. We wilden niet overhaast vertrekken en hadden bewust geen exacte vertrekdatum genoemd, totdat we begin juni nagenoeg klaar waren. Uiteindelijk zijn we half juni vertrokken uit jachthaven Waterkant in Dinteloord. Onze lieve familie heeft ons uitgezwaaid. Een mooi en emotioneel moment.
We zijn weg
We zijn weg….. het voelde als een opluchting toen we onze trossen losgooiden. Alle hectiek van afgelopen maanden viel van mijn schouders af. Het was heerlijk en rustig weer en we wilden bij de Krammersluis overnachten achter ons anker. “Of zullen we alvast door de sluis gaan” dachten we, zodat we morgenvroeg meteen door kunnen. Het was toch aantrekkelijker om voor de sluis in een baaitje ons anker uit te gooien en dan morgenvroeg door.
De volgende ochtend vroeg riepen we de Krammersluis op. Wat bleek …. vanaf deze ochtend tot en met volgend weekend is de sluis gestremd. Bijzonder… vorige week was deze stremming nog niet aangekondigd. Plan B kwam uit de kast en besloten terug te varen richting Volkeraksluis, door de Haringvlietbrug en via Stellendam naar buiten. Net na de Volkeraksluis gingen we ankeren om de brugopening van de avond af te wachten. Daar zagen we ons groter zusje catamaran liggen. Dit viel op want Lagoon’s komen in NL niet zo vaak voor en Pam kende deze boot. Die middag zijn Robin en Liza van de Ithaca bij ons aan boord geweest. Ook zij zijn vertrokken. Genoeg gespreksonderwerpen dus.
Richting Frankrijk
De volgende dag zijn we via Stellendam in 2 dagen en 2 nachten richting Cherbourg gevaren. Cherbourg is voor ons een fijne haven om even bij te tanken. Letterlijk en figuurlijk. We hadden veel op de motor gevaren en de dieseltanks hebben we weer aangevuld. Het was laagwater en de dieselpomp stond ca 5 á 6 meter boven ons. Een leuke uitdaging, voordat de slang beneden was de pomp al weer uitgeslagen. Ik leidde de slang via een rol naar beneden, Pam ving de slang op, dan snel naar de tankdop en vervolgens nog naar de andere tankdop. Cherbourg is geen bijzondere stad, maar er hangt wel een gezellig Frans sfeertje en hebben ons prima vermaakt die week.
Na een paar dagen veel wind, kwam er een mooi weergaatje om verder te gaan naar Guernsey naar onze favoriete ankerbaai. Het is belangrijk om de stroming in de ‘Alderny race’ goed uit te rekenen. Als je dat niet doet, dan kan het zomaar zijn dat, ondanks je vooruit vaart, je achteruit gaat. Met de ochtendschemer zijn we vertrokken. In de race bleek inderdaad ook dat we 11 knopen vooruit gingen, waarvan nog geen 5 knopen door het water. Dat schiet lekker op. ‘Onze’ ankerbaai ten zuiden van Guernsey voelde als vertrouwd toen we aankwamen. We zijn hier twee keer eerder geweest en voor ons een paradijsje op aarde. Langs de rotsachtige kust kun je prachtig wandelen met mooie uitzichten.
Dolfijnen spelen met de golven van de boot.
De volgende middag gingen we met een nachtje door richting Brest. Onderweg tijdens zonsondergang werden we vergezeld door een groepje dolfijnen die van onze boeggolven surfden en zo een half uur met onze boot hebben gespeeld. Daar word je blij van. De volgende ochtend voerden we richting het kanaal bij Brest. Ook zo’n stukje waar veel stroming kan staan en je rekening moet houden met je planning. De wind liet het afweten, het was een rustig zeetje en de stroom begon mee te lopen. Brest ligt beschut via een soort binnenmeer, de Rade van Brest, met veel mooie ankerplekken. Ook met veel wind is daar veel te doen. Diverse zeilwedstrijden, suppers en zelfs kinderen krijgen dan zeilles. De kinderen trotseren de regen en golven. In Frankrijk wordt zeilen met de paplepel ingegoten. We besloten in Brest niet voor anker, maar naar marina Le Moulin Blanc te gaan. Gelukkig maar, want de hele week heeft het behoorlijk gewaaid uit de verkeerde hoek en in de haven lagen we perfect beschut. Ook een ideale plek om onze pakketjes uit NL te laten aankomen. Alhoewel dat nog even spannend was.
