Mist….. de kust van Spanje en Portugal staat erom bekend. De combinatie van weinig wind, het relatief koude oceaanwater en warme lucht zijn de ideale ingrediënten voor mist. En dat hebben we geweten. Gelukkig hebben wij een goede B&G radar(Halo 20+) aan onze mast hangen. Deze radar is zelfs in staat om de kleinste dingen op zee te zien, zoals een jetski of bijvoorbeeld een klein roeibootje. Deze radar was als pakket in Brest aangekomen en hebben we in Gijon geïnstalleerd.
De radar was op het juiste moment op de juiste plaats
Wat een uitkomst, want een paar dagen later bij ons vertrek richting het westen – Viveiro – zat het potdicht. In alle vroegte varen we de haven van Gijon uit, het is nog donker en met de mist extra oppassen geblazen. Vooral op die onverlichte kleine visstaakjes, daar stikt het van aan de Spaanse en Portugese kust. De lokale vissers laten viskorven afzinken naar de bodem van de oceaan. Deze liggen met een lange lijn (soms wel tientallen meters) naar het wateroppervlakte, waaraan een klein tonnetje met een vlaggetje is geknoopt. In het donker vallen ze nauwelijks op en we willen natuurlijk niet zo’n vislijn in de schroef. We hebben ontdekt dat bij een relatief vlakke zee de radar soms zelfs de visstaakjes eruit pikt.
praten met de dolfijnen.
Al gauw wordt het licht en gelukkig komen we er heelhuids doorheen. De mist is de hele dag bij ons gebleven. Alles behalve saai, want het leverde mooie plaatjes op van mistregenbogen tot dolfijnen. Ze spelen er gretig op los en ondertussen praat ik met ze, alsof ze mijn vrienden zijn en mij begrijpen. Ik zit in mijn stoeltje voor op de boeg en de dolfijnen springen onder mij omhoog, voor mijn gevoel kan ik ze bijna aanraken. Bij elke sprong happen ze via hun blaasgat naar verse lucht om weer even onder te duiken. Er zwemmen ook jonkies mee, zo leuk!!
A Coruña, De Mont Ventoux?
De noord Spaanse kust is prachtig met hoge kliffen en mooie baaien. De volgende tocht naar A Coruna is het dan ook extra genieten toen de mist bij de kaap optrok. Wat een immens hoge rotsen langs de kust. A Coruña is een begrip in de zeilerswereld, net als wielrenners de Mont Ventoux beklimmen. Zeilers die vanaf noord Europa komen, doen nagenoeg altijd A Coruña aan of het is vaak een vertrekhaven richting Brest. Voor ons dan ook weer een mijlpaal om hier aan te komen. We gooien ons anker uit in een ruime baai tegenover A Coruña. De stad ligt beschut in Ria da Coruña en je kunt er rustig ankeren. De stad is levendig en voorziet in alle gemakken, zoals overheerlijk ijs 🙂
Kille bedoening
Zeilen in (vooral) deze regio is niet alleen naar de wind kijken, maar ook naar de hoogte en richting van de golven. Is er weinig wind, kan het alsnog een onaangename tocht worden door de hoge of verkeerde richting van de golven en of deining. De volgende tocht gaat zuid via Camarinas naar Ria Muros, waarbij we Cabo Finisterre passeren. Ook weer zo’n beruchte kaap waar de wind plots kan toenemen en er behoorlijke golven kunnen ontstaan. De wind was rustig, als ook de golven en met 5,5 knoop door het water varen we richting ria de Muros. Wel wat mist gehad onderweg, maar met onze radar, draaiden we onze handen daar niet meer voor om. We raken er aan gewend, alhoewel ik blauwe lucht en een zonnetje prefereer. Het scheelt ook 2 jassen, met mist varen is toch een kille bedoeling.
Heerlijk achter het anker
Eénmaal aangekomen in Ria de Muros, is het zoeken naar een ankerbaai die voor de zuidwesten wind beschut zou liggen die er de komende dagen zal zijn. We vonden een perfect beschutte ankerbaai bij een prachtig strand waar veel “localo’s” vertoeven en perfect voor de komende dagen.
